XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Lafonen eritziz, beraz, herri osoarentzat, ez jende ikasi landuarentzat, egina zen latinezko kristau poesiatik sortu ziren euskal bertso horiek; hots, Erdi Aroko
Honelakoxea da, esate baterako, Etxeparek liburuaren azkenean, Ovidiogandik harturik, oker ez banago, ezarri zuen hura:
Honelakoxeak ere Ziburuko Etxeberriri bi lagunek, bere liburuagatik zorionak emanez, egin zizkioten eta liburu beraren,
Eta diodan bidenabar Virgilio edo Ovidiorenek ez dietela asko kentzen.
Baina, berriro esan, aspaldi galdutako bertsogintza zen hori; eskoletan ikasiek eta antzineko poesiazaleek bakarrik zekiten, gaur ere oraindik bakarren batzuek dakiten bezalaxe, lanez eta nekez era hartako bertsoak egiten.
Hirugarren edo laugarren mendeaz gero, ordea, latinez mintzo zirenek silaba luze-laburren bereizkuntza galduz gero, beste bertsogintza bat sortu zen,
Hau gailendu zen herrian, latin zaharra ez zekien jende artean.
Hau bereganatu zuen Elizak ere eta hala eginak dira
Elizak antzinadanik landu zituen eta herriak kantatzen zekizkien bertsoen tankera dute, beraz, Etxepareren bertsoek.
Esan dugu, gainera, Etxepare ez ezen garai hartako euskal poetarik gehienak halakoxe hamabost silabatako bertsoz baliatu zirela.
Etxeparek eta bestek badute bestelakorik ere, hamaika silabatakoak (
12. Etxepareren hamabostekoen eskema ez da, E Lewy-k eta R. Lafonek uste izan zuten bezala, 8+7 silabez osatua, hots bi bertso erdi soilik dituena,(...).